توزیع سود برای بالا بردن کارایی سیستم

فرض کنيد که n نفر شکارچي کل جمعيت يک جامعه را تشکيل مي دهند. اين شکارچيان هر روز به شکار مي روند و در آخر شب شکار خود را به دهکده بر مي گردانند. بعضي شکارها مثلا شکار گوزن نياز به همکاري چند شکارچي با هم دارد و بعضي ديگر نه. فرض کنيد که F مقدار کل شکار همه شکارچي ها در آخر شب باشد و Fj مقدار شکار شکارچي jام. يعني F=F1+F2+...+Fn

سود عمومی. هر کس به اندازه توانش زحمت مي کشد و هر کس به اندازه نيازش استفاده مي کند. يعني مقدار F را به تساوي بين همه شکارچيان تقسيم کنيم. اتفاق بدي در اين حالت مي افتد. همه شکارچيان عين هم نيستند، بعضي تنبل تر و بعضي کوشا ترند. در اين اقتصاد تنبل ها تشويق مي شوند که کمتر کار کنند و برآيند کل اقتصاد جامعه پايين مي آيد. به همين ترتيب، کوشاها انگيزه خود را براي تلاش بيشتر از دست مي دهند، چون حاصل تلاش خود را بايد با طبقه تنبل به طور مساوي تقسيم کنند. (اين اقتصاد مرا آزار مي دهد)

سود فردی. هر کس به اندازه کوشا بودنش سود مي برد. يعني به فرد j ام مقدار Fj خواهد رسيد. در اين حالت نيز اتفاق بدي مي افتد. افراد ترغيب به حريص بودن مي شوند و همکاري اجتماعي پايين مي آيد. البته به نظر من در دراز مدت همانند يک بازي تکرار شونده اين مشکل بر طرف خواهد شد.

بینابین. هر فرد هم سهم در درآمد کل جامعه و هم سهم در درآمد خود دارد. دو عدد c,d بين صفر و يک مشخص مي شود که c+nd=1. شکارچي jام به مقدار c.Fj+d.F سهم گوشت خواهد برد.

با توجه به نوع محیط چندعاملی مقدار c,d باید معین گردد تا کارایی کل سیستم بالا رود.