اين روزها در خاورميانه نظام هاي تک راهبري مادام العمر که مورد حمايت غرب بودند، با مديريت همان جهان غرب، به نظام هاي راهبري توزيع شده تغيير مي يابند. اما واقعا چرا؟ چرا ايالات متحده، هم پيماني چون مبارک را به کنار مي گذارد و کشور پر اهميتي چون مصر را از سيستم سياسي تک عاملي به سيستم سياسي چندعاملي تبديل مي کند؟
پاسخ اين است که با وجود تکنولوژي جديدي به نام اينترنت، ديگر امکان راهبري هرمي نيست. غرب اين موضوع را متوجه شده است و پيش از آنکه يک تغيير به راهبري توزيع شده در خاورميانه اتفاق افتد که از اختيار او خارج گردد، خود غرب بصورت مديريت شده اين تغيير را همراهي مي کند.
چرا ديگر تک راهبري مادام العمر امکان پذير نيست؟ مهمترين نکته در مديريت جامعه نحوه جريان اطلاعات است. اگر جامعه بخواهد که بصورت تک راهبري و هرمي اداره شود بايد اطلاعات هم بصورت هرمي در جامعه جريان داشته باشد. يعني بالاترين مقام هرم اطلاعي را توليد مي کند، مقام هاي بعد از او، آن را با تفسير خود توزيع مي کنند، و هر چقدر فاصله از نوک هرم بيشتر شود دخالت افراد در تفسير و توزيع اطلاع کمتر و دستورپذيري آنها بيشتر مي گردد. اينترنت و شبکه هاي اجتماعي سبب شده اند که جريان اطلاعات ديگر هرمي نباشد، بلکه شبکه اي باشد که همه اعضاي جامعه به ميزان يکساني در توليد، تفسير و توزيع اطلاع نقش دارند. براي نمونه، اين اينترنت است که اجازه مي دهد تا من "اين" اطلاع را توليد و توزيع کنم، و همه مي توانند آن را بخوانند و تفسير کنند، و هيچکس مجبور نيست دسترسي اش به يک اطلاع، تنها از راه تفسير يک فرد خاص باشد. وقتي جريان اطلاعات توزيع شده باشد و نه هرمي، نوع راهبري که جامعه طلب مي کند نيز توزيع شده خواهد بود.
دقت کنيد که سرعت پيشرفت تکنولوژي بسيار زياد است و سالهاي آينده ما با محصولات جديدي روبرو خواهيم بود که علوم انساني و علوم اجتماعي را بيش از اين متاثر مي کند. در کشورهاي خاورميانه، نگاه نادرست به علوم انساني با سوگيري ايده لوژيک و بدون توجه به تاثيرات تکنولوژي، سبب شده است که از آنچه غربي ها در مورد سيستم هاي چندعاملي و توزيع شده مي دانند، مردم اين منطقه ناآگاه و نادان باشند و در برابر اين تغييرات از روي ناداني رو به ترس، خشونت و ... بياورند.
عقلاي جوامع خاورميانه ( ليبي، الجزاير، بحرين) بايد به ضرورت سيستم هاي توزيع شده (با توجه به نحوه توزيع اطلاعات در زمان حال و آينده) پي ببرند و تغيير از راهبري تک عاملي به چندعاملي را خود اجرا و مديريت کنند، پيش از آنکه کار به جايي برسد که اين مديريت را جهان غرب انجام دهد و استقلال ملي آنها به خطر بيفتد.
۲ نظر:
چه مقدار احتمال می‌دهید که اینترنت، به‌خصوص شبکه‌های اجتماعی، به مردم در رسیدن به همه‌دانی مشترک (انرژی اجتماعی) کمک کرده باشد، بدون این که دخالت غربی‌ها در کار باشد؟ مثلاً تا قبل از این مردم می‌دانستند که از مبارک یا یک سیستم قدرت هرمی ناراضی هستند، امّا با وجود شبکه‌های اجتماعی اینترنتی خود (بدون دخالت احتمالی غرب) متوجه شده‌اند که تعداد افراد با این طرز فکر بیش از حدّ تصورشان است.
مرسی سینا برای نظر. به نظر من؛ نمی توان ردپای جهان غرب را، که در علوم انسانی واقعا پیشرفته تر است، در این اتفاقات ندید. چرا جرج بوش از طرح خاورمیانه جدید حرف زد؟ مگر دولتها خاورمیانه هم پیمان غرب نبودند؟ آن زمان حتی در این کشورها هیچ اعتراض خیابانی هم دیده نشده بود. بعضی ها گفتند که هطرح خاورمیانه دمکراتیک شکست خورد. ولی مگر طرحی به این بزرگی در عرض یکسال جواب می دهد؟ به نظر من اکنون همین طرح به زمان اجرایش رسیده است. و دلیل این طرح هم می تواند این پیشبینی آنها باشد که نارضایتی با وجود اینترنت به همه دانی مشترک تبدیل خواهد شد و پیش از آن باید کاری کرد. راه های زیادی برای مدیریت سیستم های چندعاملی است. حاکمان کشورهای جهان سوم این راه ها را نمی دانند و برای همین از دمکراسی گریزانند. ولی هیچ گریزی از تغییر نیست. دیر یا زود به خاطر اطلاعات توزیع شده راهبری های تک حزبی و تک عاملی مادام العمر سقوط خواهند کرد.
ارسال یک نظر