در چند پست قبل، مفهوم برخورداری اجتماعی را معرفی کردم و به این پرداختم که یک فرد (یا یک قوم) در صورتی در یک ائتلاف باقی می ماند (یا ائتلاف تشکیل می دهد) که برخورداری او نسبت به حالتی که به تنهایی عمل کند بیشتر باشد. در اینجا به معرفی 4 نوع راهبری اجتماعی می پردازم و بررسی می کنم که کدام راهبری برخورداری بیشتری (و در نتیجه همگرایی و اتحاد بیشتری) فراهم می آورد.
فرض کنید که شما 10 نفر هستید که در دانشگاه یک گروه دوستانه با هم تشکیل داده اید، و بعد از پایان کلاس ها به بوفه می روید تا قهوه، چای، گل گاوزبان، اسپرسو، و ... بنوشید. همه شما ده نفر دوست دارید که دوستی تان صمیمی تر و نزدیکتر بشود، در واقع دوست دارید که با هم یکی باشید. در زیر 4 روشهایی را می گویم که چگونه نوشیدنی خود را انتخاب کنید و آنها را با هم مقایسه می کنم
1- راهبری تام. شما و دوستانتان یک نفر را بین خود برای مدت 4 سال انتخاب می کنید و او را معتمد و رییس گروه قرار می دهید. از این به بعد برای حفظ وحدت گروه همه چیز را به او می سپارید، به این ترتیب که هرگاه به بوفه می روید هر چه رییس انتخاب کرد برای نوشیدن، همه گروه تبعیت کرده و همان نوشیدنی را می خریند. به این ترتیب، به دیگر همکلاسی های خود پز می دهید، ببینید ما چه گروه منسجم و یکدستی داریم. [در راهبری تام یک خواسته برای همه اعضای گروه برآورده می شود اگر و تنها اگر رییس گروه آن را بخواهد] در این حالت ممکن است واقعا افرادی از گروه باشند که کاملا سلیقه ای متفاوت با رییس گروه داشته باشند، ولی 4 سال برخوردار نباشند (نسبت به حالتی اگر تکی عمل می کردند) تا وحدت گروه باقی بماند.
2- راهبری مشروط. همانند راهبری تام، شما و دوستانتان یک نفر را بین خود برای مدت 4 سال انتخاب می کنید و او را معتمد و رییس گروه قرار می دهید. اما در این حالت رییس گروه یک نوشیدنی را به دلخواه خود انتخاب کرده و پیشنهاد می دهد و به رای می گذارد، اگر اکثریت گروه، به آن نوشیدنی رای دادند، همان نوشیدنی خریداری می شود، وگرنه باید منتظر ماند تا رییس و معتمد گروه نوشیدنی دیگری را پیشنهاد دهد [در راهبری مشروط یک خواسته برای همه اعضای گروه برآورده می شود، اگر و تنها اگر یک ائتلاف اکثریت به علاوه رییس آن را بخواهند. در این راهبری، رییس گروه حق وتو دارد، یعنی اگر نوشیدنیی را نخواهد آن نوشیدنی هیچ وقت خریده نخواهد شد]
3- راهبری اکثریت. در این راهبری، همه نوشیدنی های بوفه به رای گذاشته می شود، و نوشیدنی که رای اکثریت بیاورد برای همه اعضای گروه خریداری می شود [در راهبری اکثریت، یک خواسته برای همه اعضای گروه برآورده می شود، اگر و تنها اگر یک اکثریت از گروه آن خواسته را بخواهند] در این راهبری، فرض کنید همیشه شش نفر، اسپرسو را به قهوه ترجیح دهند و 4 نفر قهوه را به اسپرسو ترجیح دهند. هیچگاه آن 4 نفر نمی تواند قهوه بنوشند! چون همواره اکثریت اسپرسو را انتخاب می کند و همه گروه باید تبعیت کند
در هر 3 راهبری بالا، تنها یک خواسته باید برای "همه" اعضای گروه بدون در نظر گرفتن تفاوتهای آن برآورده شود تا نمایشی از اتحاد و یکدستی در جامعه دیده شود. اما این سبب می شود که برخورداری کاهش پیدا کند و در واقع ضد اتحاد و همگرایی است!
چه ضرورتی دارد، وقتی هر کسی می تواند نوشیدنی خودش را انتخاب کند و این انتخاب در تضاد و ناسازگاری با انتخاب دیگری نیست، چرا باید نمایش یکدستی داد (همین موضوع در روابط زناشویی نیز رخ می دهد، به این ترتیب، که برای اینکه عشقولانه در کنند! روی تعارف سعی می کنند تنها یک خواسته یکسان را انتخاب کنند، در حالی که هر دو خواسته سازگارند و می توانند همزمان برای هر کس بر آورده شوند)
4- راهبری توزیع شده. در این راهبری، هر کس مجاز است از بین مجموعه حالتهای ارائه شده در صورتی که ناسازگاری بین حالتها نباشند، یک حالت را انتخاب کند. تنها در صورتی رای گیری اکثریت لحاظ می شود که بین دو خواسته A و B ناسازگاری هست و نمی توان هر دو را همزمان انجام داد، در این شرایط برای حفظ گروه دوستی به رای گیری اکثریت مراجعه می شود.
راهبری توزیع شده گروه دوستی 10 نفره شما را حفظ می کند، شما را صمیمی تر می کند، 4 نفر قهوه می خورند شش نفر اسپرسو. هر چند نمایش یکدستی برای بقیه انجام نشده است، (هر چند سر سفره مهمانی زن و شوهر برای نمایش عشقشان در یک بشقاب غذا نخورده اند)، اما در واقع همه شما برخوردارتر شده اید و گروه شما دوام بیشتری خواهد داشت و فروپاشی اش نسبت به سه راهبری دیگر (که آنها هم به نحوی دموکراتیک بودند) کمتر خواهد بود
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر